Leven is wachten. Reizen zeker ook. En Schiphol is tegenwoordig het ultieme toppunt van wachten.
Wachten maakt me sjagrijnig. Geduldig zijn behoort niet tot mijn vele talenten. Gelukkig biedt Schiphol een remedie.
Goedkope studenten en allochtonen (dat noemt zichzelf 'grondpersoneel') doen een uiterste poging om het humeur van de ongeduldige toerist op te vijzelen en de sfeer enigszins verdraagzaam te houden. Een mannelijke student met sik komt naast me staan. Al snel heeft hij door dat ik tot zijn doelgroep behoor. Hij spreekt me vriendelijk toe: 'Nog even en u bent op uw gedroomde bestemming. Enjoy en relax, my friend!' Ik krijg jeuk van dit soort schijnvrolijkheid. Ik tel tot tien. Dat helpt niet. De jongeman merkt dat en legt vervolgens zijn hand op mijn schouder. 'U baalt hé. Met deze temperaturen helpt het niet om u op te winden, vriend. Mijn advies: chill!'
Mijn toch al korte lontje raakt op door deze onnozele opmerking. Ik pak de goedgemutste wijsneus bij zijn geitensik en kietel met wijs- en middelvinger onder zijn babybaard. Op het moment dat hij zijn lach niet meer kan houden doorboor ik met mijn pink zijn kinderkeeltje en als hij naar adem hapt duw ik vlug mijn overgebleven krentenbol achter in zijn huig. Dit kalmeert me. Ik voel me er voor even bij horen. Bij de stoere groep medelanders die om het minste geringste uit zijn plaat gaat. Heerlijk.
Eenmaal in het vliegtuig ben ik weer helemaal mezelf Hoog in de lucht vraagt Nicole of ik het ook hoor. 'Wat hoor?' vraag ik. 'De motor is gestopt. Hoor maar. Hoor je het?' Zo'n opmerking is ook niet zo bevorderlijk voor mijn rust en gemoedstoestand (zie vorige column), Nicole!

Nu ik dit schrijf bevinden Nicole, Lars en ik ons in Istanbul. Het vliegtuig maakt een tussenstop. Hier hebben we zojuist Bas ontmoet. Bas is tennisleraar van beroep. En reisleider van Djoser. Onze reisleider. Een tennisleraar heeft een gebruind lijf, een vlotte babbel en versiert in hoog tempo jonge vrouwtjes. Om kort te gaan: Bas voldoet gelukkig niet aan dit beeld. Bas experimenteert in zijn kelder met een mengseltje van rattentraanvocht, pur en peulvruchtensnippers. Hij brouwt hier duurzame spaceshuttlebrandstof van of zoiets. Dat beeld roept de eerste indruk van Bas op. Leuke gozer!
Oh, op het scherm hier lees ik dat onze vlucht naar Delhi vertraging heeft. Ruim drie uur. Fantastisch, dat onthaasten!

Thanks Marieke en Stan voor dat vroege opstaan speciaal voor ons!