Reuzen zijn groot. Gigantisch groot zijn is overigens de enige eis die aan het zijn van reus wordt gesteld. In Pokhara sta ik oog en oog met degene die het meest van allemaal aan deze eis voldoet. Bijna dan. In het noorden van Nepal, tegen de grens van Tibet, woont de grootste van allemaal.
Verstijfd gaap ik hem aan. Mijn zintuigen zijn zichzelf niet. Is dit echt? En hij? Hij verroert geen vin.
Nederig vraag ik zijn naam. 'Annapurna', fluistert de wind in mijn oor. Gebergtes die ik eerder zag verbleken volledig nu ik hem ademloos aanstaar. Annapurna degradeert Mont Blanc tot iemand waarmee je wil dwergwerpen. Ook de hoogste knapen van
de Rocky Mountains zijn steppende kleuters in vergelijking met Annapurna.
Annapurna is het dak van de wereld. Van zijn groene tenen tot zijn witte kruin meet hij ruim 8000 meter. Reusachtig!
Een grijze wolkenpartij maakt een einde aan onze ontmoeting. Ik buig diep. Namaste, majestueuze Annapurna.

In deze Himalaya-streek stond uiteraard een activiteit op het programma: raften. Voor de onwetende onder u leg ik even uit wat raften is. Raften doe je op een rivier. Je pompt, voor je het water ingaat, eerst een plastic bootje op. Daarna krijg je een peddel in je hand geduwd. Eenmaal in het water gebruik je deze peddel om je bootje voort te bewegen.
Raften is roeien dus? Niet precies. Laat ik het zo zeggen: raften is roeien voor Rambo's. Of andersom: roeien is raften voor studenten met chiwawa's met een coltrui.
De ultieme roeier is een Harvard-student in driedelig maatpak met een iPhone 22 in zijn binnenzak.
De ultieme rafter is een viking met verwilderde baardgroei over zijn gehele robuuste lijf, drie kogelgaten in zijn bebloede borstkas, een slagersmes tussen zijn schouderbladen en een gedroogd rauw stuk elandpoot tussen zijn kiezen. De ultieme rafter mist minstens één stuk lichaam. Een wenkbrauw, een ooglid, een bovenlip of een stuk lever. Of alle vier.
De Van Dijkjes voelen zich rafter vandaag. Dus, hup, de boot in en het water op.

Raften was wild! Vlak voor het bereiken van de finish zagen we, net als in Varanasi, een lijkverbranding. Wat dit ook weer is? Lijk wordt verbrand op houtvuur, als alles is opgebrand worden de overblijfselen in de rivier gegooid.
Uhhhh... Is dit dezelfde rivier als waarin we nu aan het raften zijn? En waarin we bij rustige stromingen vrolijk een baantje zwemmen?
Als we uit ons bootje stappen zien we op de oever menselijke resten liggen. Een aangespoeld vrouwelijk heupbot. Wat een geluk dat ik vandaag rafter ben. Als roeier had ik nu voorovergebogen mijn maaginhoud geschonken aan de Himalaya-rivier.